پرکردن دندان یا (Dental Filling) رایج‌ترین و ساده‌ترین روش برای ترمیم دندان است که در آن دندانپزشک بخش‌های پوسیده را خارج کرده و حفره ایجادشده را با مواد مخصوص پر می‌کند.

—

 انواع مواد پرکردنی دندان: مزایا و معایب

انتخاب ماده پرکردنی به عوامل مختلفی مانند محل دندان، وسعت پوسیدگی، ملاحظات زیبایی و بودجه بیمار بستگی دارد.

 مواد پرکردنی همرنگ دندان ( tooth-colored)

   کامپوزیت رزینی:

       مزایا: همرنگ دندان، چسبندگی بالا، نیاز به تراش کمتری از دندان، قابل ترمیم آسان.

       معایب: دوام کم‌تر نسبت به آمالگام، امکان تغییر رنگ در طول زمان، زمان‌بر بودن انجام کار.

       کاربرد: ترمیم دندان‌های جلو و دندان‌های خلفی با پوسیدگی‌های کوچک تا متوسط.

   گلاس آینومر:

       مزایا: آزاد کردن فلوراید که از پوسیدگی مجدد جلوگیری می‌کند، چسبندگی خوب به دندان.

       معایب: مقاومت کم در برابر سایش و فشار جویدن، ظاهر نیمه‌شفاف.

       کاربرد: ترمیم پوسیدگی در زیر خط لثه، ترمیم دندان‌های شیری، پرکردگی‌های موقت.

 مواد پرکردنی فلزی

   آمالگام (پرکردگی نقره‌ای):

       مزایا: استحکام و دوام بسیار بالا (عمری ۱۰ تا ۱۵ ساله)، هزینه مقرون‌به‌صرفه، انجام سریع کار.

       معایب: ظاهر نازیبا (نقره‌ای رنگ)، نیاز به تراش بیشتر دندان برای گیر مکانیکی، احتمال ایجاد ترک در دندان به دلیل انبساط و انقباض.

       سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) پس از بررسی‌های گسترده، آمالگام دندانپزشکی را برای افراد ۶ سال به بالا بی‌خطر اعلام کرده است.

   طلایی:

       مزایا: biocompatibility عالی، استحکام و دوام بسیار بالا، مقاومت در برابر سایش.

       معایب: هزینه بسیار بالا، ظاهر نازیبا، نیاز به حداقل دو جلسه برای انجام کار.

   اینله و اُنله (Inlay & Onlay):

       مزایا: استحکام فوق‌العاده، fit دقیق، حفظ ساختار دندان بیشتر از روکش، زیبایی (در انواع سرامیکی).

       معایب: هزینه بالا، نیاز به حداقل دو جلسه درمانی.

       کاربرد: پوسیدگی‌های وسیع‌تر که پرکردگی معمولی جوابگو نیست اما نیاز به روکش کامل نیز نیست.

 مراحل ترمیم دندان پوسیده با روش پرکردن

فرآیند پرکردن دندان معمولاً در یک جلسه و به این ترتیب انجام می‌شود:

 بی‌حسی موضعی

دندانپزشک ناحیه اطراف دندان مورد نظر را بی‌حس می‌کند تا در طول فرآیند هیچ دردی احساس نکنید.

 حذف پوسیدگی

دندانپزشک با استفاده از دریل مخصوص (هندپیس)، تمام بافت‌های پوسیده را از دندان خارج می‌کند. این مرحله برای جلوگیری از پیشرفت پوسیدگی زیر ماده پرکردنی حیاتی است.

 تمیز کردن و آماده سازی حفره

پس از حذف پوسیدگی، حفره ایجادشده تمیز و ضدعفونی می‌شود تا از باقی ماندن باکتری اطمینان حاصل شود. اگر پوسیدگی نزدیک به عصب باشد، دندانپزشک ممکن است از یک لایه محافظ (Base یا Liner) استفاده کند.

 قرار دادن ماده پرکردنی

ماده پرکردنی انتخاب شده (مثلاً کامپوزیت) به صورت لایه‌لایه در حفره قرار گرفته و با نور آبی مخصوص سفت (کیور) می‌شود.

 پالایش و پولیش نهایی

پس از سفت شدن ماده، دندانپزشک شکل‌دهی نهایی را انجام داده و پرکردگی را پولیش می‌کند تا سطحی صاف و همراستا با دندان‌های دیگر ایجاد شود و از گیر غذایی جلوگیری کند.